Persons Unknown

Μια αρκετά ενδιαφέρουσα σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται το καλοκαίρι στην Αμερική, το Persons Unknown. Κάποιοι, φαινομενικά άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι, απάγονται και μεταφέρονται σε ένα είδος μικρής εγκαταλελειμμένης πόλης, από όπου δεν μπορούν να δραπετεύσουν και παρακολουθούνται από κάμερες επί 24ώρου βάσεως. Γρήγορα μαθαίνουμε ότι πρόκειται για ένα είδος μυστικού πειράματος που διεξάγεται για χρόνια από κάποιον κρυφό οργανισμό. Στο μεταξύ, ο πρώην άντρας μιας "κρατουμένης" ψάχνει να βρει την αιτία της εξαφάνισής της στον έξω κόσμο. Εν αναμονή των εξελίξεων, λοιπόν.
Όταν είδα τον πιλότο (το πρώτο επεισόδιο δηλαδή) σκέφτηκα πώς θα κρατήσουν το ενδιαφέρον μας επί μακρόν; Θα μας δείχνουν συνέχεια να μιλάνε μεταξύ τους και να κλαίνε τη μοίρα τους; Γιατί ουσιαστικές απαντήσεις δεν μπορούν να μας δώσουν από τόσο νωρίς, ιδιαίτερα αν το show γνωρίσει επιτυχία και πάρει χρονική παράταση. Είναι και πρόσφατη η κατραπακιά που πήραμε από το Lost και έχω πλέον μια επιφύλαξη με τις σειρές αυτού του είδους. Προς το παρόν πάντως, το ενδιαφέρον ξέρουν και το κρατάνε με αρκετές εκπλήξεις και ανατροπές. Πολύ ενδιαφέρον, πράγματι.
Ας ελπίσουμε να μην έχει την τύχη του FlashForward, που, όπως δείχνουν τα πράγματα, κόπηκε και δεν θα πάρουμε ποτέ οριστικές απαντήσεις. Αυτό το πράγμα όμως έχει καταντήσει πλέον εκνευριστικό. Να κόβονται οι σειρές ανά πάσα στιγμή, με τους τηλεθεατές έρμαια των αποφάσεων των καναλιών. Το καταλαβαίνω, η χαμηλή τηλεθέαση δεν φέρνει χρήματα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα, τι να κάνουμε; Από κάποια shows θα κερδίσεις κι από κάποια θα χάσεις. Δεν μπορείς όμως να μην δείχνεις κανένα σεβασμό στον τηλεθεατή. Πες στους δημιουργούς, φτιάξτε δυο - τρία επεισόδια ακόμα, ολοκληρώστε κάπως την ιστορία, να τελειώνουμε. Όχι το βγάζω από τον αέρα και τηλεθεατή κόψε τον λαιμό σου.
Π.χ. Ο Αντέννα ξεκινάει να προβάλλει μια ξένη σειρά το Kyle XY. Διαβάζω στη wikipedia ότι η σειρά κόπηκε ύστερα από τρεις σεζόν και άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Σκεφτείτε να γνωρίσει η σειρά κάποια επιτυχία στην Ελλάδα και να αποκτήσει κάποιο κοινό. Πώς θα αφήσει ο Αντέννα αυτό το κοινό ξεκρέμαστο; Ξεκινάει δηλαδή μια σειρά, που ποτέ δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί. Τι την προβάλλεις τότε; Για να γεμίσεις το πρόγραμμα και επειδή είναι μέσα στο πακέτο των σειρών που αγόρασες; Εμείς τι φταίμε;

Rap - Β.ο.Β. και Eminem

Έχω ξαναγράψει ότι ποτέ δεν συμπάθησα την ραπ μουσική. Κι αυτό γιατί ένα είδος που δεν μπορεί να κάνει ουσιαστικό crossover σε όλες τις πληθυσμιακές ομάδες και που δεν μπορεί να αφήσει πίσω του τραγούδια που να μείνουν στη μνήμη και να τα ακούς 10 και 20 χρόνια αργότερα, δεν μπορείς να το πεις μουσική. Ποιος ακούει σήμερα Tupac ή Notorious B.I.G.; Ίσως μόνο μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων στην οποία απευθυνόταν εξαρχής αυτή η μουσική.
Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι το χιπ χοπ είναι ένα είδος που ήταν πολύ στα πάνω του την τελευταία εικοσαετία, ασχέτως προσωπικών μου προτιμήσεων. Με αυτή τη λογική, είναι κάτι που δεν μπορείς να αγνοήσεις, όσο κι αν κατά τη γνώμη μου δεν "έγραψε" στην καρδιά και τη συνείδηση του πολύ κόσμου. Οπότε, καλό είναι να επισημαίνει κανείς κάποια καλά δείγματα αυτού του είδους.
Τα δύο singles του Β.ο.Β. (Airplanes και Nothin' on you) είναι κατά την άποψή μου καλά δείγματα, κυρίως επειδή είναι καλό το "τραγουδιστικό" κομμάτι τους, που απ'ό,τι φαίνεται ένα χιπ χοπ τραγούδι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αυτό κι αυτό λέει πολλά, έτσι; To Nothin' on you έχει περισσότερο "τραγούδι" και γι'αυτό πιθανότατα ήταν και μεγαλύτερη επιτυχία, όμως εμένα μου άρεσε περισσότερο το Airplanes, γιατί είναι πολύ ωραίο και δυναμικό το κομμάτι όπου τραγουδάει η Haley Williams. Έχει όμως πολύ ραπ που κουράζει.
Από την άλλη επέστρεψε ο Eminem, ένας από τους πιο πετυχημένους ράπερ, παρά το γεγονός ότι είναι λευκός. Ο Eminem μάλιστα είναι υπεύθυνος και για το καλύτερο ίσως ραπ κομμάτι ever, το Lose Yourself, ένα κομμάτι με σχεδόν υπνωτικό ρυθμό που ανεβάζει ένταση σιγά σιγά και που μάλιστα δεν στηρίχτηκε σε κάποιο ιδιαίτερο "τραγουδιστικό" κομμάτι για να πετύχει, αλλά και το "ρεφρέν" του ακόμα είναι απλά ένα κάπως πιο μελωδικό ραπ. Έβαλε τα γυαλιά ο Eminem στους υπόλοιπους, νομίζω. Φέτος, επανήλθε με το νέο του άλμπουμ Recovery και τουλάχιστον τα δύο πρώτα singles που άκουσα (I'm not afraid και Love the way you lie), μου άρεσαν και τα δύο, ιδιαίτερα το πρώτο, που βαδίζει στα χνάρια του Lose Yourself, ενώ το δεύτερο με τη Rihanna ακολουθεί τη γνωστή συνταγή, δηλαδή πολύ ραπ και μετά βάζουμε και κάποιον να τραγουδάει και δυο στιχάκια.