Τι είναι χιούμορ; Χιούμορ είναι αυτό που πιστεύουμε ότι έχουμε όλοι, αλλά ελάχιστα πραγματικά διαθέτουμε. Χιούμορ δεν σημαίνει μου αρέσει να γελάω, χιούμορ δεν είναι η πλακίτσα, χιούμορ δεν είναι το Ράδιο Αρβύλα, δηλαδή μαζευόμαστε 3-4 φίλοι, λέμε δυο-τρία ανέκδοτα και σχολιάζουμε. Το χιούμορ απαιτεί ευφυϊα, παρατήρηση, ψυχολόγηση αντιδράσεων και - κυρίως - κλίνει πολύ περισσότερο προς την ΑΤΑΚΑ. Και η ατάκα είναι καλλιτεχνική δημιουργία. Όπως λοιπόν είναι πολλοί αυτοί που τραγουδούν, αλλά λίγοι είναι οι τραγουδιστές, έτσι συμβαίνει και με το χιούμορ.
Χιούμορ στην Ελλάδα έχουν κάνει πολύ λίγοι άνθρωποι. Στην πρόσφατη ιστορία μας, χιούμορ έχουν κάνει η Έλενα Ακρίτα (την εποχή που έγραφε τα χρονογραφήματα), η Μαλβίνα, η Δήμητρα Παπαδοπούλου και ο Λάκης Λαζόπουλος. Υπάρχουν κι άλλοι βεβαίως, με πολύ καλά δείγματα γραφής (αναφέρομαι σε γνωστούς σεναριογράφους), αλλά οι τέσσερις παραπάνω ξεχώρισαν για το εξαιρετικό, διακριτό, προσωπικό τους στυλ. Δηλαδή, για κάτι που δύσκολα αντιγράφεται, άσχετα αν βρίσκει πολλούς μιμητές. Αυτό που κάνει ο Αντώνης Κανάκης και η παρέα του μπορεί να το κάνει το 70% των Ελλήνων. Αυτό που έκανε η Μαλβίνα, ελάχιστοι.
Ο Λάκης Λαζόπουλος, βέβαια, ΔΕΝ είναι ηθοποιός. Κι εδώ έχει δίκιο η Ντενίση. Όσες προσπάθειες έκανε στο να ξεφύγει από το στυλ που τον καθιέρωσε, απέτυχαν όλες. Ορισμένες μάλιστα, παταγωδώς. Κι ίσως αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που τον ενοχλεί τόσο πολύ η Ντενίση. Η Ντενίση πέτυχε (εισπρακτικά μόνο βεβαίως) σ'αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ να πετύχει ο ίδιος. Ούτε ο Λαζόπουλος ούτε η Ντενίση μπορούν να παίξουν πρόζα. Εκείνο που τον βγάζει από τα ρούχα του, όμως, είναι πώς γίνεται να συρρέει κόσμος στην εμφανέστατα ατάλαντη Ντενίση, αλλά στις δικές του προσπάθειες για κάτι διαφορετικό, ο κόσμος να του γυρίζει την πλάτη.
Αυτό όμως είναι και το δώρο του κόσμου στον Λάκη. Η Ντενίση, ακριβώς λόγω της όποιας επιτυχίας της, δεν θα συνειδητοποιήσει ίσως ποτέ πόσο ατάλαντη είναι. Ο Λάκης δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Ο κόσμος έχει απαιτήσεις από αυτόν που δεν έχει από την Ντενίση. Απόδειξη, ότι ακόμη και οι πολύ πετυχημένες στην τηλεόραση δουλειές του έπρεπε να "στρώσουν" πρώτα πριν γνωρίσουν την τεράστια επιτυχία. Θυμηθείτε τι έγινε με τους Μήτσους. Ο πρώτος κύκλος της σειράς δεν είχε την απήχηση των μεταγενέστερων. Εκείνες οι ατελείωτες βόλτες με το ποδήλατο και τα τραγούδια ήταν εντελώς βαρετές. Αλλά ο Λάκης είναι έξυπνος άνθρωπος και το κατάλαβε. Έκοψε τα περιττά, και ξαφνικά με τον Τζίμη και τον Παπακαλιάτη και στη συνέχεια και με άλλους τύπους γνώρισε την αποθέωση. Όσοι τύποι δεν τραβούσαν, περνούσαν σε δεύτερη μοίρα ή ανανεώνονταν.
Τα ίδια και "χειρότερα" έγιναν και με το Αλ Τσαντίρι. Θυμάστε τη μάχη που ξεκίνησε ο Λαζόπουλος με την AGB. Δεν έφταιγαν τα νούμερα, η αποτυχία του έφταιγε. Τώρα, αν το 5% ήταν στην πραγματικότητα 7%, πολύ λίγη σημασία έχει. 27% πάντως δεν ήταν. Ο τύπος του "γύφτου" που είχε πρωτοπαρουσιάσει τους Μήτσους ήταν από τους πιο αδύναμους. Κανείς δεν έβλεπε τους Μήτσους για τον "γύφτο", κανείς δεν συζητούσε την άλλη μέρα τις ατάκες του. Και αν τις συζητούσε, πάντως σε εμφανώς μικρότερο βαθμό από τους υπόλοιπους τύπους. Και ξαφνικά παίρνει αυτόν τον τύπο και τον κάνει πρωταγωνιστή. Ε, όχι, δεν θα πετύχεις, πώς να το κάνουμε; Μόλις όμως έβαλε τον "γύφτο" στην άκρη και επέστρεψε σε αυτό που κάνει καλά, η AGB ακολούθησε.
Παραδόξως, η πολιτική σάτιρα δεν είναι το φόρτε του, αν και πιστεύω ότι πρέπει να τη συνεχίσει, γιατί σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι με το μέρος της κυβέρνησης, χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερες αντιπολιτευτικές - και υπεύθυνες βεβαίως - φωνές. Μην ξεχνάμε τη Μαλβίνα, που μέσα σε μια νύχτα γκρέμισε το είδωλο του Σημίτη, που τόσο επιμελώς έχτιζαν τα εκδοτικά συμφέροντα. Γι'αυτό και την κυνηγούσαν τόσο λυσσαλέα και δεν την άφηναν να στεριώσει σε κανάλι. Απλά ο Λάκης, κι εδώ ίσως έχουν δίκιο οι επικριτές του, δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τη δεκαετία του 70, με όλες αυτές τις κορώνες περί νεολαίας, περί φοιτητών κλπ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, η δεκαετία στην οποία περνάς την εφηβική και την πρώτη μετεφηβική σου ηλικία είναι καθοριστική. Ασφαλώς, καλά κάνει και λέει τις απόψεις του ο άνθρωπος και μάλιστα με γλώσσα προσιτή και κατανοητή, απλά, συχνά, σε πολιτικά θέματα, χάνει εντελώς το χιούμορ του, που ίσως θα ήταν πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση από την ακατάσχετη λογοδιάρροια.
Εκεί όμως που μεγαλουργεί ο Λάκης είναι στην περιγραφή των καθημερινών τύπων που είτε είμαστε εμείς οι ίδιοι είτε ερχόμαστε σε συχνή επαφή μαζί τους. Το μεγάλο του ταλέντο είναι η παρατήρηση. Παρατηρεί και ψυχολογεί μια συμπεριφορά που εκ φύσεως δεν εμπεριέχει το γέλιο, αλλά την παρουσιάζει τόσο πειστικά και τη διακωμωδεί τόσο ουσιαστικά, που είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, αλλά αντί να μιζεριάζεις με το χάλι σου, ξεραίνεσαι στα γέλια. Δεν είναι τυχαίο που η μάνα Μήτση ήταν από τους τύπους που άντεξαν στο χρόνο. Δεν είναι ο μόνος που καυτηρίασε την Ελληνίδα μάνα και δεν είπε κάτι πρωτότυπο. Η διαφορά όμως είναι ότι αυτούς τους τύπους τους ψάχνει σε βάθος και τους βιώνει στο πετσί του. Γι'αυτό και ακόμη κι αν είσαι ιδεολογικά αντίθετος με αυτούς τους τύπους, ακόμη κι αν σου είναι απεχθείς, ο Λάκης καταφέρνει να σε κάνει να τους συμπαθήσεις. Που σημαίνει, να τους καταλάβεις. Κι αυτό είναι χάρισμα.
Το Αλ Τσαντίρι, όμως, κατά τη γνώμη μου, έχει κλείσει τον κύκλο του. Τουλάχιστον με την εμφάνιση που έχει τώρα. Ο γιατρός έχει κουράσει. Έτσι κι αλλιώς, δεν έβγαζε πολύ γέλιο από την αρχή. Το ίδιο και οι κοπελίτσες με τη γεωγραφία. Οι "κλανιές" επίσης. Ο Λάκης δεν έχει ανάγκη από το εύκολο γέλιο, έχει πολύ ταλέντο για να καταφεύγει σε τέτοιου είδους ευκολίες. Και γενικότερα το όλο στυλ "διακόπτω την ομιλία μου για να πέσει ένα βίντεο με τη χαζομάρα κάποιου", χρειάζεται επειγόντως ανανέωση. Θα μου πεις, είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνει. Πώς να γράψει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος μία δίωρη επιθεώρηση κάθε εβδομάδα; Μήπως να σταματήσει τις εβδομαδιαίες εκπομπές, όσο κι αν πιέζεται από το κανάλι; Δεν ξέρω. Είμαι σίγουρος πάντως, πως κάτι θα βρει. Οι τρεις δεκαετίες συνεχούς και πετυχημένης παρουσίας, επιβεβαιώνουν αυτή μου την πεποίθηση.
Καλή επιτυχία.
